آدابن سفر کردن

1-انتخاب همسفر. پيامبر اكرم (ص) می‌فرمايد: انتخاب همسفر مقدم بر سفر كردن است

 2- شروع كردن سفر با «صدقه»، جهت سلامتی و رفع و دفع بلاها.
در اين باره امام صادق (ع) می‌فرمايد: مسافرت خود را با صدقه آغاز كن و هرگاه خواستی بيرون برو، زيرا با صدقه دادن سلامت سفرت را می‌خری.

3- تهيه سوغات. پيامبر اكرم (ص) می‌فرمايد: «هرگاه يكی از شما به سفر رفت در بازگشت حتی اگر شده ، يك قطعه سنگ برای خانواده‌اش هديه و تحفه بياورد.»

4- انتخاب يك نفر به عنوان سرپرست يا راهنما . رسول اكرم (ص) می فرمايد : هر گاه سه نفر همسفر شدند از ميان خود يك نفر را به سالاری انتخاب كنند .

 5- همراه برداشتن مواد غذايی و خوراكی‌های مورد نياز و ره توشه سفر.
رسول خدا صلى اللّه عليه و اله فرمود:از بزرگوارى مرد است كه وقت رفتن به سفر، توشه راهش پاكيزه باشد.
از امام صادق عليه‌السلام است كه فرمود:هرگاه مسافرت كرديد، سفره اى همراه داشته باشيد و در آن زمان با همراهان مدارا كنيد.

6- خواندن دو ركعت نماز، دعا كردن و جان و مال خانواده را به خدا سپردن و بر او توكل كردن.

 7- همراه داشتن مسواك، شانه، لباس و ظرف و داروهای مورد نياز، سوزن، نخ، طناب و زيرانداز. و رعايت اخلاق خوب با همسفر در طول مسافرت.
در روايت آمده است لقمان حكيم در مقام اندرز به فرزندش می‌گويد : فرزندم ! با شمشير و پای فزار و دستار و چادر (خيمه) و مشك آب و نخ و سوزن و درفش خود مسافرت كن و داروهايی كه به كار تو و همراهانت آيد را با خود بردار و با همسفرانت سازگاری نشان ده مگر آن جا كه پای معصيت خدا در ميان باشد.

9-مشورت كردن در سفر . در حديث معتبر از حضرت امام جعفر صادق منقول است، حضرت لقمان پسر خود را چنين نصيحت فرمود: وقتی با گروهی سفر می‌كنی، در كارهای خود و كارهای ايشان بسيار مشورت كن و در روی ايشان تبسم بسيار بكن و در توشه ی خود در ميان ايشان صاحب كرم باش. وقتی تو را به ضيافت بطلبند قبول كن و اگر از تو مدد طلبند ايشان را ياری كن و به سه چيز بر ايشان غلبه كن: به بسياری خاموشی ، بسياری نماز و سخاوت و جوانمردی در هر چه با خود از چهارپا ، مال و توشه داری. اگر گواهی از تو بطلبند، يا بر امر حقی خواهند و تو را گواه كنند بپذير.
از حضرت علی (ع) منقول است كه مروت و مردی در حضر، خواندن قرآن ، همنشينی با علما و تفكر در فقه و علوم و محافظت بر نمازهای جماعت است. اما مروت سفر توشه خود را صرف كردن، مخالفت رفيقان ننمودن و خدا را در هر بلندی ، پستی فرود آمدن ، ايستادن و نشستن بسيار ياد نمودن است.
از حضرت صادق (ع) منقول است كه در حكمت آل داود نوشته است كه نبايد كسی سفر كند مگر برای سه چيز : سفری كه توشه ی آخرت در ان حاصل شود، سفری كه باعث مرمت امور معاش شود يا سفری كه برای سير و لذتی باشد كه حرام نباشد.